Samenvatting
Verzoeker voert aan dat deze beoordeling geen rekening houdt met de actuele situatie in Venezuela, waaruit blijkt dat er thans geen werkelijke toegankelijkheid van deze zorgen is. Hij betoogt dat uit de aangehaalde bronnen blijkt dat er sprake is van zeer ernstige moeilijkheden met betrekking tot de toegankelijkheid en beschikbaarheid van medicijnen, waaronder ook de benodigde medicatie voor diabetes. Verzoeker voegt volgende stukken bij zijn verzoekschrift:- The collapse of the Venezuelan health system, The Lancet, vol. 391, 7 april 2018, 1331;
- The Guardian.com, Venezuela crisis takes deadly toll on buckling health system, 6 januari 2019;
- FOD Buitenlandse Zaken, Reisadvies Venezuela, geraadpleegd op 11 april 2019;
- Caritas on Venezuela, 16 augustus 2017, geraadpleegd op 11 april 2019.
In het artikel van The Lancet wordt gewezen op de afbrokkeling van de infrastructuur in Venezuela. Specifiek met betrekking tot medicatie wordt vermeld dat medische voorzieningen vermist raken of onder embargo terechtkomen. Onder meer de medicatie voor diabetes – volgens de WHO een van de belangrijkste doodsoorzaken in Venezuela – wordt hierdoor getroffen. Patiënten moeten vaak hun eigen medicijnen en voedsel naar het ziekenhuis meenemen. In de privé-hospitalen wordt gerekend in Amerikaanse dollars, wat de gezondheidszorg voor de meeste mensen onbetaalbaar maakt. In het artikel van The Guardian wordt geïllustreerd waarom Human Rights Watch gewaagt van een “verwoestende gezondheidscrisis”, waarbij er een massale uittocht is van medische professionals uit het land.
Uit de berichtgeving blijkt wel dat de toegankelijkheid van medisch zorgen zeer ernstig gecompromitteerd is en er wordt ook in vermeld dat dit raakt aan de behandeling van diabetespatiënten.
In het rapport van Caritas wordt uitdrukkelijk gemeld dat het geneeskundige systeem op instorten staat en dat er een kritiek tekort aan medicijnen is. Aandoeningen van diabetes zijn gestegen met 95% door een tekort aan medicatie.
Het reisadvies van de FOD Buitenlandse Zaken zegt met betrekking tot Venezuela:
“De medische verzorging in de private ziekenhuizen in de grote steden is doorgaans van aanvaardbare kwaliteit voor routinebehandelingen maar duur, voorafgaande betaling of het voorleggen van een kredietkaart is vaak vereist. Zelfs privé-ziekenhuizen hebben te lijden van de toenemende schaarste in het land. Ingewikkeldere behandelingen en vereisen een evacuatie. In de openbare ziekenhuisen is de kwaliteit van de verzorging en de hygiënische omstandigheden dan weer ondermaats. Een bijkomende reisverzekering “medische zorgen” en/of “repatriëring” is met een bijkomende luik “juridische bijstand” is daarom onontbeerlijk.
De economische crisis veroorzaakt tekorten zowel van medicijnen (zelfs gebruikelijke) als medische apparatuur, in apotheken, openbare ziekenhuizen en zelfs provéklinieken. Plan de benodigde medische voorraad medicijnen voor de duur van uw verblijf voordat u het land binnengaat.”
Hoewel de verwerende partij terecht opmerkt dat dit reisadvies enkel gericht is ten aanzien van personen die niet de nationaliteit van het land hebben, blijkt hieruit niettemin dat de problemen met betrekking tot de toegankelijkheid van medische zorgen van ruimere aard zijn en de hele bevolking treffen.
Na op basis van de MedCOI te hebben vastgesteld dat de medicatie in Venezuela aanwezig is, gaat de arts-adviseur, wat de toegankelijkheid betreft, over tot een algemene beschrijving van het stelsel van sociale zekerheid in Venezuela. Vervolgens wordt gemotiveerd met betrekking tot de gevolgen van de oliecrisis in Venezuela. Zo stelt de arts-adviseur dat er minder geld uitgegeven wordt aan de gezondheidszorg en werden bepaalde geneesmiddelen geschrapt van de lijst van terugbetaling. Er bestaat een verplichte verzekering van het IVSS voor de werknemers van de publieke en privésector die gefinancierd wordt door bijdragen van de werknemers, werkgevers en overheid. Volgens de wet hebben alle Venezolanen recht op gratis uitgebreide gezondheidszorg in de publieke centra. Er wordt gemotiveerd dat verzoeker geen toegang zou hebben tot publieke ziekenhuizen. Hierbij dient opgemerkt te worden dat betrokkene hiervan geen enkel bewijs voorlegt en het CGVS is van mening dat betrokkene er niet in geslaagd is het CGVS te overtuigen van zijn profiel als actieve manifestant, waardoor aldus ten zeerste getwijfeld dient te worden aan de bewering dat hij geen toegang zou hebben tot publieke ziekenhuizen. Wat betreft de kosten van de behandeling blijkt dat wordt gemotiveerd dat verzoeker, noch zijn zoon, arbeidsongeschikt zijn, en dat verzoeker gewerkt heeft in verschillende sectoren. Verzoeker heeft ook nog een broer en een zus in Venezuela die hem zouden kunnen steunen.
De Raad is echter van oordeel dat verzoeker aan de hand van de voorgelegde informatie aannemelijk maakt dat de economische crisis die zich in Venezuela afspeelt rampzalige gevolgen heeft voor de gezondheidszorg. De verzoeker voert relevante bronnen aan waaruit kan blijken dat er zeer ernstige vragen kunnen worden gesteld met betrekking tot de toegankelijkheid en de beschikbaarheid van de nodige medicatie. Er blijkt uit het advies niet of er, ondanks de duidelijke berichtgeving, rekening werd gehouden met de tekorten aan medicatie die zich voordoen. Ook wat betreft de toegankelijkheid wordt weliswaar gemotiveerd dat verzoeker kan werken en zich kan laten ondersteunen door familie. Hieruit blijkt echter niet of werd nagegaan of verzoeker toegang zal hebben tot de nodige medicatie waarvoor, zoals uit de berichtgeving blijkt, exorbitante prijzen worden gevraagd.
Aldus maakt verzoeker aannemelijk dat de bestreden beslissing steunt op een partieel onderzoek, waarbij nagelaten werd op zorgvuldige wijze rekening te houden met de context van de crisis in Venezuela, in het bijzonder de impact daarvan op de beschikbaarheid en de toegankelijkheid van verzoekers medicatie.