Preventieve en minder dwingende maatregelen voor vasthouding

Preventieve maatregelen  hebben als doel het risico op onderduiken te vermijden tijdens de termijn die je krijgt om zelfstandig het land te verlaten. 

Ze kunnen bestaan uit:

1. Het overleggen of deponeren van identiteits- of reisdocumenten bij de autoriteiten.
2. De verplichting om zich te melden bij de politie of de vreemdelingendienst.
3. Het aanwijzen van een verplichte verblijfplaats.

Voor wie?

Wanneer je onvoldoende voldoet aan de medewerkingsplicht en DVZ uitgaat van een doeltreffendheid van deze maatregelen voor jou(w gezin). Je gedrag in het verleden ten aanzien van de medewerkingsplicht maar ook je familiale en materiële omstandigheden spelen hier een rol. De wet vermeldt bovendien enkele situaties waarbij een minder dwingende maatregel voor vasthouding geacht wordt niet doeltreffend te zijn om de terugkeer, verwijdering of overdracht te realiseren, zoals:

1. Het niet-naleven van eerder opgelegde preventieve en minder dwingende maatregelen.
2. Het niet-naleven van de medewerkingsplicht of aanklampende begeleiding.
3. Een bedreiging vormen voor openbare orde of nationale veiligheid.
4. Een eerder onwettig verblijf zonder voorafgaande pogingen tot registratie van aanwezigheid en in orde brengen van verblijf.

In dat geval kan DVZ besluiten toch over te gaan tot vasthouding wanneer deze minder dwingende maatregelen aantoonbaar niet (langer) doeltreffend zullen zijn. Deze minder dwingende maatregelen voor vasthouding kunnen niet worden opgelegd aan vreemdelingen die aan de grens worden tegengehouden.  

Welke maatregelen?

1. Meldingsplicht: op vaste tijdstippen langsgaan bij politie of DVZ.
   • Deze maatregel zal meestal kaderen in de ICAM-begeleiding
2. Aanwijzen van een verplichte verblijfplaats.

Tegen deze maatregelen heb je alleen een beroepsmogelijkheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RvV). Het gaat om een niet-schorsend beroep tot nietigverklaring. Het zijn dus niet de onderzoeksgerechten, zoals bij detentiebeslissingen, die bevoegd zijn voor beroepen tegen preventieve en minder dwingende maatregelen voor vasthouding. Dit impliceert wel dat de opgelegde maatregelen van kracht blijven gedurende de hele periode waar een beroep in behandeling is.